Ślesin

Stolicą gminy jest Ślesin, historia tego miasta sięga roku 1231, kiedy to książe Konrad Mazowiecki podarował wieś Szleszyno biskupom poznańskim, w roku 1358 król Kazimierz Wielki, nadal rozwijającej się dynamicznie wsi, prawa miejskie, a biskup poznański uhonorował miasto swoim herbem - Dulicz. Herb ten, w zielonym polu czerwona litera T na złotym półkolu, do dziś jest godłem gminy. Od najdawniejszych czasów mieszkańcy Ślesina zajmowali się rolnictwem i handlem, specjalnością ślesinian stal się jednak handel pierzem i hodowla gęsi. Handlarze posługiwali się niezrozumiałym dla osób postronnych żargonem zwanym "kmina ochweśnicka", przejętym od "ochweśników'' skulskich. Żargon ochweśnicki miał niewielką liczbę słów (ponad 800) różnego pochodzenia: były to wyrazy niemieckie, rosyjskie, łacińskie, żargon więzienny, złodziejski, zapożyczone z różnych gwar, a także wyrazy oryginalne, tworzone przez samych ślesinian, np. koryga -dziewczyna, jarus - ojciec, kimać - spać, agata - gęś... Gwara ochweśnicka zaczęła zanikać w okresie międzywojennym, jednak dzięki kultywowaniu tradycji przez rdzennych mieszkańców Ślesina, dziś okolice miasta są jedynym obszarem, gdzie można usłyszeć ten niespotykany jezyk. Dokładamy wszelkich starań, aby podtrzymać tę osobowość naszej gminy.

W 1879 r. po zrywach narodowowyzwoleńczych, w których mieszkańcy Ślesina czynnie uczestniczyli, Ślesin utracił prawa miejskie. Nie zahamowało to jednak rozwoju miasta, które w roku 1913 liczyło ok. 2034 mieszkańców.Przywrócenie praw miejskich nastąpiło w 1921 r., równocześnie z tworzeniem się nowego państwa polskiego - II Rzeczypospolitej. W chwili wybuchu II wojny światowej Ślesin liczył ponad 2500 mieszkańców.

Najoryginalniejszym zabytkiem miasta jest Łuk Triumfalny z orłem napoleońskim, wzniesiony w 1812 r. przez mieszczan ślesińskich na cześć Napoleona I. Kościół neogotycki zbudowany w stylu ostrołukowym, z kropielnica kamienną z wieku X jest również zabytkiem architektonicznym godnym obejrzenia. We wsi Licheń Stary, odległej od Ślesina ok. 9 km, znajduje się Sanktuarium Maryjne, do którego przybywają pielgrzymi z kraju i zagranicy. Ośrodkiem kultu jest niewielki obraz Matki Boskiej Licheńskiej, umieszczony w kościele neogotyckim z połowy XIX wieku. W 1995 r., w Licheniu rozpoczęto budowę bazyliki. Należy również wspomnieć, że Licheń w 1458 r. uzyskał prawa miejskie, które utracił - podobnie jak Ślesin - w okresie zaborów.