Łaźnia Miejska w Zgierzu
Prawie 80 lat temu – należący do dawnego
zaboru rosyjskiego Zgierz – odczuwał
wieloletnie zaniedbania związane
z niedoinwestowaniem miasta.
Chcąc wykonać prace inwestycyjne
w zakresie wodociągów, kanalizacji,
wybudowania hal targowych i łaźni korzystano
z wielu źródeł finansowania, zaciągnięto
m. in. pożyczkę w funduszu Amerykańskiego
Towarzystwa Ulen, środki przeznaczono na
budowę łaźni miejskiej. Inwestycję
zrealizowano zaledwie w dwa lata, budynek
zaprojektował architekt Leszek Dezydery
Horodecki, znany z wielu budowli   w Kijowie.

Warte podkreślenia są unikalne w skali kraju rozwiązania
techniczne zastosowane w łaźni.
Nadal działają żeliwne rurociągi uszczelniane ołowiem, zbiornik,
z którego zbudowano filtr do czyszczenia wody jest nitowany.
Najbardziej oryginalnym dziś rozwiązaniem są z pewnością
oddzielne kabiny dla każdego, w spokoju można się przebrać
i wysuszyć po pływaniu.
Podkreślić należy, że do dziś nie ma kłopotów z utrzymaniem
odpowiednich warunków higienicznych, w połowie lat ’90 uznano
obiekt za najlepiej utrzymaną pływalnię w województwie.


Na planach budowy przechowywanych w Muzeum Miasta Zgierza
znajduje się następujący opis:
Roboty publiczne miasta Zgierza Zakład Kąpielowy Miejski
Bath-House. Opracowane przez F. Michalskiego, sprawdził
L. Horodecki, zatwierdzono przez <podpis nieczytelny>
dnia 20 kwietnia 1927 roku. Akta nr ZBH27
ULEN & Company NEW YORK USA
Galeria