Kategoria rodzaju nie dotyczy zaimków osobowych z wyjątkiem trzeciej osoby liczby pojedynczej, która rozróżnia trzy rodzaje: męski he, żeński she i nijaki it.   Powyższa uwaga dotyczy również zaimków dzierżawczych i zwrotnych.

  W przeciwieństwie do rzeczowników, zaimki osobowe rozróżniają trzy przypadki: mianownik I, przypadek dopełnienia me i dopełniacz my, mine.

  Zaimki osobowe zastępują rzeczowniki w sąsiadujących zdaniach, poprzedzajc rzeczowniki lub następując po nich.

1.   Mianownik jest używany jako:
   
   • podmiot, np.:
       I want to see my relatives.
   • orzecznik następujący po czasowniki to be, np.:
       It was he who broke the vase.
     

2.   Przypadek dopełnienia jest używany jako:
   
   • dopełnienie bliższe, np.:
       I like him.
   • dopełnienie poprzedzone przyimkiem, np.:
       Yesterday, I spoke to them for at least two hours.
   • orzecznik następujący po czasowniku to be (konstrukcja ta jest używana głównie w stylu potocznym), np.:
       It was him who broke the vase.
   • w pewnego typu odpowiedziach, np.:
       Who failed the exam in Numerical Methods? Me.

  Zaimki dzierżawcze, tworzące grupę I, funkcjonują jako przedimki, np.:
  his dog, their cottage.

  Zaimki dzierżawcze dotyczą posiadacza a nie rzeczy posiadanej. Dlatego też wszystko, co posiada mężczyzna jest jego his, wszytsko, co posiada kobieta jest jej her, a wszystko, co posiada zwierzę lub rzecz jest jego lub jej its. Gdy jednak jest więcej niż jeden posiadacz, wówczas występuje their.

  Zaimki dzierżawcze grupy II funkcjonują jak dopełniacz z elipsą, a więc stoją samodzielnie, nie bezpośrednio przed rzeczownikiem, np.:
  The dog is Tamara's.
  The dog is hers.

1.   Jako zaimke zwrotny w znaczeniu się, np.:
     Tom always washes himself at six o'clock in the morning.
2.   Jako zaimek emfatyczny w znaczeniu sam, samodzielnie, samotnie. W takim wypadku zaimek zwrotny występuje w rozmaitych pozycjach, np.:
     I myself wrote this letter.
     I wrote this letter myself.